نسترن رها هستم. تقریبا چهل ساله. مجرد و اهل تهران.
در این‌جا قصه‌های زندگی و ایام تنهایی‌ام را واگویه می‌کنم.
همه ما در ایامی به سر می‌بریم: تجرد، نقاهت، خشکسالی، جوانی، بیماری، پیری…
تنهایی بسیار کشنده است، هرچند گاه برای همسالان من در خانواده بودن نیز به نوعی دیگر دردناک است. همه ما چه ازدواج کنیم و چه نکنیم… به استقلال نیاز داریم و این استقلال برای آن‌ها که ازدواج نکرده‌اند در تنها زندگی کردن تبلور می‌یابد. اما تنهایی بسیار کشنده است… و همین شد که بی‌اختیار به سمت دسکتاپ کشیده شدم، وارد دنیای مجازی شدم تا ایام بی‌شوهری را بنویسم.
اما چرا ایام بی‌شوهری؟ نامگذاری وبلاگ به مهم‌ترین خصوصیت زندگی من بازمی‌گردد: تنها زیستن… فقط همین.
و یک نکته در پایان: نام من «نسترن رها» نیست.